Uitgever Suzanne Wijers schreef een column over de opkomst van de robot. Conclusie: ook de robot is niet perfect…

De robot die de functie van callcentermedewerker overneemt. Die letterlijk op de driver’s seat plaatsneemt, zodat de automobilist nog even een telefoontje kan plegen. En die algoritmes gebruikt om tot een goede asset allocation te komen en zo de vermogensbeheerder helpt. Of van zijn stoel drukt, want dat is hoe veel mensen naar robotisering kijken: de robo’s als bedreiging. Sinds het bestaan van FinanceInnovation hebben we regelmatig aandacht besteed aan robotisering en kunstmatige intelligentie. Gelukkig heeft scepticisme bij de meeste instanties plaats gemaakt voor acceptatie en actie. Het soort mens dat zich tegen dergelijke ontwikkelingen blijft verzetten, zal het niet overleven. 

In mijn sector, de journalistiek, hebben robots ook hun entree gemaakt. Jaren geleden al. Als je die niet hebt zien aankomen, kun je je natuurlijk afvragen wat voor journalist je dan bent. Er was ook een kamp dat meteen met kritiek klaarstond toen de eerste robotstukken werden gepubliceerd. De artikelen zouden minder goed zijn. Dat kamp laat zijn stem nog steeds gelden. Oordeel vooral zelf, maar ik heb het even voor u getest. (Voor uw gemoedsrust: dit stuk heb ik eigenhandig geschreven.) Op de site van De Standaard heeft de redactie een test geplaatst: vier berichten over hetzelfde nieuwsfeit; één is geschreven door een robot, de andere drie door journalisten van verschillende media. Ik heb ze alle vier gelezen en nee, ik herkende de robot niet.
In de toelichting schrijft de redactie wel dat robotjournalistiek een invuloefening is met vooraf geprogrammeerde standaardzinnen. Dus na het lezen van enkele berichten zouden de robotartikelen waarschijnlijk eenvoudig te herkennen zijn. De Homo Roboticus is dus zeker niet perfect.

Uiteraard hebben we ook in de journalistiek een kamp dat claimt dat de banen door de komst van robots op de tocht staan. Dat zijn dan waarschijnlijk de mensen die vinden dat de kwaliteit van robotjournalistiek wél goed is. Het ‘gevaar’ schuilt namelijk in de snelheid die algoritmes weten te realiseren. Daar kan geen enkele journalist tegen op. Maar vooralsnog lijkt de software die van data artikelen maakt, vooral geschikt voor nieuwsberichten en feitelijke verslagen. Voor de meeste journalisten vormen die slechts een klein deel van hun dagelijkse werkzaamheden. Bovendien zijn dit doorgaans niet de genres waarmee een krant of tijdschrift zich onderscheidt van de rest. De ‘smaak’ van je blad zit in de commentaren, de artikelkeuze, de bronnen, in columns…

Het geldt voor iedere sector, dus ook voor de journalistiek en finance: de robots komen, hoe dan ook. Wat zeg ik, ze zijn er al. Door de bulk uit te besteden aan robots, door ze slim en zinvol in te zetten, blijft er meer tijd over voor het zwaardere werk. Meer tijd, meer aandacht, meer kwaliteit – wie wil dat nou niet? Laat die robots maar komen.