Innovaties in de financiële sector | FinanceInnovation
advert

En zo werden de Engelsen pensioenbewust [blog]

Mijn vader zat vroeger in het onderwijs. In die tijd betekende dat diverse zekerheden. Zo bouwde je automatisch pensioen op via het bedrijfstakpensioenfonds. En je wist: als ik 65 ben, ontvang ik 70 procent van het laatstverdiende loon. Vrijwel niemand verdiepte zich in de werking van een pensioenfonds. Laat staan dat men wist waar het geld allemaal in werd belegd.

Zo anders ging en gaat het in de Engeland. Tot enkele jaren geleden spaarde men in het algemeen veel te weinig  voor zijn pensioen. Wie van zijn oude dag wilde genieten en minstens tien jaar had gewerkt, deed beroep op het state pension, een soort AOW. Met maximaal 115 pond per week lang niet toereikend om van te leven. Zeker niet in London waar ik zelf sinds vijftien jaar woon. Om de staatskas en de burgers te beschermen, zijn de afgelopen vijf jaar flink wat veranderingen doorgevoerd.

Inmiddels lijkt het Engelse systeem in verschillen opzichten op dat van Nederland. Niet toevallig, want onze queen Elizabeth is behoorlijk gecharmeerd van het Nederlandse model. Net als in Nederland kennen we dus een soort AOW en inmiddels is verplicht gesteld dat werkgevers en werknemers geld sparen voor een pensioenvoorziening. Medewerkers wilden dat lange tijd niet, omdat ze de betreffende 2 of 3 procent niet konden missen. De overheid heeft daarom zeer aantrekkelijke fiscale voorwaarden gesteld. Eerste en tweede pijler zijn dus toegankelijker gemaakt.

Voor slechts weinigen zijn de getroffen voorzieningen afdoende. Daarom kiezen veel werknemers ervoor om zelf nog een aparte pensioenregeling te treffen. Die kunnen ze tegenwoordig tot in detail naar eigen wens invullen. Zo bepaal je in de UK zelf waar je in investeert. Niet alleen in een cluster, maar echt op aandelenniveau. En dat sparen is tot 40.000 pond belastingvrij per jaar. Deze inrichting heeft ertoe geleid dat de gespreksstof op verjaardagen is veranderd. “En, heb jij al een extra pensioenregeling getroffen?” “Waar investeer jij je geld in?” Het pensioenbewust zijn is dus gegroeid.

Een andere belangrijke, grote, wijziging is afgelopen 6 april gelanceerd: de Pension Freedom Day. Tot voor kort zat 75 procent van het pensioen in een annuïteitenverzekering. Bij pensionering werd er vanuit deze verzekering jaarlijks een bepaald bedrag uitgekeerd. Sinds begin april mogen Engelsen die driekwart van het opgebouwde pensioen vrij besteden. En met vrij bedoel ik ook echt vrij. Er werd dan ook verwacht dat er massaal Ferrari’s gekocht zouden worden. Vakanties zouden worden geboekt. Oftewel: men zou het geld bij de betreffende pensioenfondsen weghalen. Grote onzekerheid heerste. De infrastructuur zou daar niet op berekend zijn. Men had ook geen idee om hoeveel pensioendeelnemers het zou gaan. Want de ‘bevrijding’ geldt al vanaf je 55e.

“In de UK praat men op verjaardagen over het pensioen.”

Gelukkig bleef het redelijk stil en draait de economie vrolijk door. Hoewel deze wetswijziging wel heel veel vrijheid biedt aan de burger, is er wat voor te zeggen. Het is immers jouw geld. Waarom zou je dan ook niet mogen bepalen wat je ermee doet? Wat ik absoluut goed vind aan deze ontwikkeling, is dat het de markt heeft wakker geschud. Omdat het toch verplicht was, deden maar weinig verzekeraars moeite om met hun annuïteit echt aan te sluiten op de wensen van de klant. Nu de markt is opengebroken, moeten ze wel mee veranderen.

Vrijheid in investeren en vrijheid in besteden. Dat vereist kennis en discipline van de burgers. Nu zijn Engelsen door de bank genomen individualistischer dan Nederlanders en zijn ze gewend om het nodige zelf te moeten uitzoeken en regelen. But make no mistake, ook voor de Engelsen is dit pittige materie. Waarom het dan toch werkt? Alles is open en transparant. Vanwege de complexiteit schakelen de meesten een fund manager in die hen adviseert. Je weet dan precies hoeveel commissie je betaalt. Wordt het te duur, dan ga je gewoon naar de concurrent.

Engeland heeft voor bepaalde  aanpassingen in het pensioenstelsel een voorbeeld genomen aan Nederland. We kunnen er in de UK weliswaar nog niet aan tippen, maar op twee vlakken hebben we enorm veel winst bereikt: het stelsel is transparant en het pensioenbewustzijn is groot. Tijd voor kruisbestuiving.

Marc Knaap is executive sales director EMEA bij Figlo. Hij woont en werkt sinds 1998 in London.

Over de schrijver

Related Articles